Soğuk Savaş yıllarında, Amerikan ve İngilizler'in kontrolü altında, Yunanistan-Türkiye-İran-Pakistan hattı, Rusya'nın sıcak denizlere inmesinin önüne bir duvar olarak çekilmişti. SSCB de kendisini kuşatan bu hattı, Yugoslavya, Mısır, Suriye, Irak ve Hindistan'la arkadan çevrelemişti. 

 

Hem ABD ve hem de Rusya, bir dönem kendileriyle beraber hareket eden bu ülkeleri çoktan kaybettiler. Rusya, bugün silahlanmaya 300 milyar dolar para harcayarak, Soğuk Savaş yıllarında kendisiyle beraber hareket eden ülkelere rağmen bir şey yapamadığını, hammadde kaynağı sahaların da elinden artık çıkmış olduğunu unutmuş görünmektedir. 

 

Amerika, Güney Kafkasya'dan Rusya'nın çıkarılmasını, bölgeye Türkiye'nin yerleşmesini çok istedi fakat Türkiye bu teklifle ilgilenmedi. "Morrison Süleyman" lakabıyla da "Amerikancı" olduğu iddia edilen Sayın Süleyman Demirel, Amerika'ya değil, Rusya'ya daha yakındı.

 

Dünyanın petrol bölgesi Orta Doğu'da yaşanan savaşlara ve ciddi gerginliklere rağmen, petrol fiyatları nasıl 34 dolara kadar düşebilir? Görüldüğü gibi, petrolün fiyatını, bize bugüne kadar söylendiği gibi piyasa şartları değil, masa başında alınan siyasi kararlar belirlemektedir. 

 

Rusya'nın fiyatı giderek düşen petrolden başka bir geliri yok. Ayrıca giderek hem nüfusu azalıyor ve hem de beşeri potansiyel kalitesi düşüyor. 

 

Rusya'da, 15 milyon Türk, Rus bölgesinde, 15 milyon Rus da Türk bölgesinde yaşıyor. Türkiye'de de yaklaşık 350 bin Rus gelinimiz var. Böyle bir durumu bozmak akıllıca değil.

 

 

Ordusunun büyüklüğüne ve enerji kaynaklarına rağmen Rusya'nın mühim zaafları var. Rus kara ordusu güçlüdür fakat, jeopolitik olarak her türlü saldırıya açık bir halde duran Moskova'yı koruyabilmesi için müdafaa etmesi icap eden arazi çok büyüktür. Dünya kaynaklarına Anglo-Saksonlar hakim oldukça, en gelişmiş ve en bol silahlar onlarda bulundukça ve bilhassa mali kudret üstünlüğü de ellerinde oldukça Rusya için bir harbi göze almak bir nevi intihardır.

 

Kremlin için Türkiye, Rusya'nın güvenlik ve jeopolitik çıkarları açısından önemini koruyor. Karadeniz'e açılan kapıların anahtarlarını elinde bulunduran Türkiye, 1936 yılındaki Montrö Sözleşmesi'nin imzacısı ve garantörü konumunda. Söz konusu sözleşme, Boğazların durumunu belirlerken, Karadeniz'e kıyısı bulunmayan ülkelerin, yani ABD ve diğer NATO müttefiklerinin Karadeniz'e girmelerini kısıtlıyor. Rusya, Türkiye'nin statüko lehine duruşunu takdir ederken, Montrö'nün artık değiştirilmesi gerektiği düşüncesinin arkasında ABD ve İngiltere var. Boğazlar'dan geçen Rus gemilerinin kışkırtıcı davranışları, Karadeniz'e kıyısı olmayan ülkelerin de Karadeniz'e girebilmesini isteyen Batı'ya hizmet ediyor.

 

Bir süre önce "Ruslar ile Türkler arasındaki mantık evliliği zaman içerisinde bir aşk ilişkisine doğru evrilebilir. AB'nin Türkiye'yi yanına çekmeyi başaramaması, kuşkusuz, Rusya'nın elini güçlendirir, Ankara ile Brüksel arasındaki boşluğu daha da derinleştirir" diyen Batı şimdi, ellerini ovuşturuyor.

 

Herşeyi kendinden menkul zanneden, bitişe doğru gidiyordur. İslam'da istişare işte bu sebeple şiddetle tavsiye edilmiştir. Putin'in tavırları sebebiyle Rusya, ikinci bir kırılma yaşayacak gibi. Diktatörler, biriktirir, biriktirir, bir yanlış hareketleriyle her şeyi kaybederler.

Tiananmen Olayları'yla AB-Çin ilişkileri, Mavi Marmara hadisesiyle de İsrail-Türkiye ilişkileri esir alındı. Şimdi de, bir uçak düşürme hadisesiyle, Küreselciler'in devirmek istediği iki lider, Putin ve Erdoğan karşı karşıya getirildi. 

 

Türkiye'yle çatışmak, Rusya için ikinci parçalanmayı getirir.