SSCB'nin dağılmasından hemen sonra, 80 binden fazla Rus işletmesi özelleştirildi. Rusya'nın dev maden, metal ve petrol şirketleri, Rus Parlamentosu'nun onayına sunulmadan, "seçilmiş" bazı kişilere satıldı. Küresel Sermaye ile irtibatlı Rus Yahudilerinin bir kısmı, dönemin Devlet Başkanı Boris Yeltsin ile işbirliği yaparak kendi egemenliklerini kurdu ve sermayelerini günden güne artırdı. Devlet Başkanı Yeltsin oligarkları, oligarklar da Yeltsin'i destekliyordu. Bir süre sonra Rusya tamamen oligarkların egemenliğine girdi. Halk, ekmek bulamazken, 40'lı yaşlardaki bir avuç seçkin, dolar milyarderi oldu. Oligarklar, sadece para kazanmakla yetinmek istemiyorlardı, medyaya da girdiler, maksatları, Rusya'nın siyasi, askeri ve idari bürokrasisini de şekillendirmekti. 

 

 

Küçük bir zümre az bir para ile devletin en önemli iktisadi teşebbüslerini kontrol altına almıştı. Bunlar tek bir kurşun atmadan Rusya'ya hakim olmuşlardı. Rusya sıradan bir ülke değildi. Nükleer silahı, petrolü, doğalgazı olan, uzay sanayisine sahip, doğal kaynakları zengin ve dünyanın ikinci büyük ordusuna sahipti.

 

Soğuk Savaş yıllarında silah, uzay, atom sanayiinde büyük başarılara imza atmış Rus bilim insanları yiyecek ekmek bulamazken dünün bu çocuklarının basına yansıyan savurgan hayatlarına daha fazla tahammül edilemeyeceğinin ilk işaretini, daima devletle beraber hareket etmiş olan Rus Ortodoks Kilisesi'nin başı Patrik II. Aleksey verdi. Patrik, "1917 devrimi de bu koşullarda olmuştu. Eski hatalardan ders alınmazsa yakında isyan çıkar. Günün birinde birileri çıkıp rahatlıkla 'bölüşmenin zamanı geldi' diyebilir ve bence haklı da olur" dedi. 

 

Oligarkların Rus şirketlerini ucuza kapattıktan sonra bunları çokuluslu şirketlere pazarlaması ve satmak istemesi, Rus derin devletini harekete geçirdi. Görev süresinin dolmasına daha 6 ay varken, Boris Yeltsin aniden istifa etti. Televizyonlar yayınlarını kesip Kremlin Sarayı'na bağlandı. Ekranlardaki Yeltsin, "Vatandaşlarım beni affedin" diyordu. Bu, bir dönemin sonuydu. Yeltsin görevini, Putin'e devrettiğini açıkladı.

 

 

Emanetçi oligarklar arasında ilk hedef, Rusya Yahudi Kongresi Başkanı medya devi Vladimir Gusinsky oldu. Vergi kaçırmakla suçlanan ve gözaltına alınan Gusinsky, 4 gün sonra serbest kalır kalmaz yurtdışına kaçtı. İkinci hedef Rus Havayolları Aeroflat'ın sahibi Boris Berezovsky oldu. Berezovsky, Rusya hükümeti ile girdiği mücadeleyi kaybetti, sonunda o da Rusya'yı terk etti. Oligarkların kaçabilen büyükleri İngiltere'ye, küçükleri ise İsrail'e sığındı. Neredeyse tamamı aynı zamanda İsrail pasaportu taşıyan oligarkların, yağma yoluyla elde ettikleri servetleri koruma amaçlı öne sürdükleri argümanlar şunlar oldu: "Putin demokratik reformları geri götürüyor, muhalefeti bastırıyor, iktidarı merkezileştirerek ve anayasaya aldırmayarak Rusya'ya zarar veriyor." 

 

Baltık'tan Çin'e kadar uzanan hat üzerinde bulunan Rusya'ya komşu 5-6 ülkede, kadife devrimlerle Moskova'ya düşman iktidarlar işbaşına getirilerek Rusya bu kez de dışarıdan kuşatıldı. 

 

Bir ülkede, o ülkenin varlığını ve geleceğini koruyan asli bir güç odağının bulunması elzemdir. Aksi halde o ülke kısa zamanda ele geçirilebilir. İşte Rusya örneği gösteriyor ki; dünyada bir ülkeyi ele geçirmesini ya da kuşatmasını bilen bir takım yapılar vardır. Eğer devletinizin bunlarla mücadele edecek çeşitli mekanizmaları yoksa ülkenizi yönetemezsiniz.