Abdullah Öcalan, 1970'te, "Bu çocuktan bir şey olur" diye keşfedildiğinde daha 21 yaşındadır. Güneydoğu'daki ağalık yapısı tasfiye edilmek istenmektedir. İzlenecek yol ve taktikler, masada bulunan bir büyüğümüze ters gelir, "Devlet böyle şeyler yapar mı, ağaları elde etmek suretiyle tüm bölgeyi yönetebiliriz, Abdülhamid te böyle yapmıştı" deyince üstlerinden zılgıtı yer: "Çok geri bir kafa... Siz hala Abdülhamid'i mi örnek alıyorsunuz?" 

 

PKK işe diğer Kürtçü örgütleri tasfiye etme hesaplarıyla başladı, rakip örgütlerin üyeleri ve liderlerine karşı terörizme başvurdu. 1984 yılından itibaren PKK, Kürt rakiplerine ve eski üyelere şiddet içeren saldırılarda bulundu. Bu kişilerin ortak bir özellikleri, bağımsız Kürt devleti kurulmasına yönelik düzenli mücadelede PKK'nın liderliğine karşı çıkıyor olmalarıydı. CIA'e göre "PKK, 1984-88 yılları arasında Batı Avrupa'da en az 10 rakip düşmanını öldürdü." 

 

Bir zamanlar büyük ölçüde Suriye ve Iraklı Kürt isyancıların desteğine bağlı olan Türkiye'deki ayrılıkçı Kürt isyanı, 1987-88'lerden itibaren kendi kendine yeter bir hal aldı. Bunun kısmen sebebi, Türkiye'den Avrupa'ya giden Kürt mültecilerin gönderdiği dövizler oldu. PKK'nın, Avrupa'daki geniş Kürt varlığını kullanarak kendi safına militan devşirme ve finansal destek çekmesi, Türkiye'deki operasyonları açısından belirleyici öneme sahip oldu. 

 

PKK'nın destek ağının Türkiye içerisinde giderek daha güçlü hale gelmesi, dış yardım olmaksızın hareket eder hale gelebilmesini sağladı. Türkiye'de Kürtlerimizin yaşadıkları topraklar genellikle engebeli ve ayrılıkçıların ciddi bir tehdit oluşturmak için dış desteğe ihtiyaç duyduğu İran'ın aksine isyancıların yaşaması için çok daha müsait. Yıllar süren kentleşme sonucunda aşiret bağlarının zayıflaması ve Avrupa'daki göç deneyimi de, kültürel ve siyasi bilinçlenmeyi derinleştirdi, bu da, PKK'nın eleman ve finans teminini kolaylaştırdı. 

 

Türkiye'de yaşayan Kürtler arasındaki ılımlı kesim, daha ılımlı bir Kürt gündemi oluşturamıyor. PKK terörizmine ve şiddete karşı çıkan Kürtlerin gözü, PKK tarafından korkutuluyor. ABD Dışişleri Bakanlığı İstihbarat ve Araştırma Bürosu INR'ye göre "PKK, ancak şiddet karşıtı bir Kürt siyasi parti tarafından zayıflatılabilir." 

 

Ayrılıkçı Kürtlerin taleplerinin yerine getirilmesinin önündeki en önemli engel olarak, dil ve ideoloji farklılıklarının yanı sıra tarihsel deneyimi de hatırlamak gerekiyor. Tarih boyunca Kürt aşiretleri ve grupları, birbirleriyle daima rekabet içerisinde olmuşlardır; istikrarlı olarak birbirleriyle işbirliğinde bulundukları dönemler pek yaşanmamıştır. 

 

Irak'ın kuzeyinde ilan edilecek bir otonom Kürt devletinin Türkiye, İran ve Suriye topraklarını kapsayacak sözde bir Kürt devletinin çekirdeğini oluşturması planlanıyor olabilir. Ancak CIA'ye göre "böyle bir yapı, ayakta kalamayacak, gelip geçici olacaktır. Çünkü geniş bir dağlık alanla çevrili ve en önemlisi denize kıyısı olmayan bir Kürt devleti, ticaret güzergâhlarına, ticaret ortaklarına ve güvenli sınırlara erişim anlamında komşularına bağımlı olacaktır. Daha sofistike silahlar olmaksızın ve sınırlarına dair uluslararası güvence almaksızın savunulması ve yaşaması çok zor olacaktır." 

 

Bugün IŞİD gerekçe olarak kullanılarak Kuzey Irak silahlandırılmakta ve Musul-Kerkük enerjisi, Suriye'den koparılacak hat üzerinden Akdeniz'e çıkarılmak istenmektedir. 

 

PKK'nın son kalkışması, itibarsızlaştırılmak istenen Abdullah Öcalan'a bir meydan okumadır. 

 

Kilit soru şu: Gelecekte Kürtlerin lideri kim olacak, Öcalan mı yoksa Barzani mi?