Köroğlu ve adamlarına, yaklaşmakta olan bir kervanın haberi ulaşır. Ayvaz hazırlık yaparken, Köroğlu, "Sen dur, bu kervanın önüne ben çıkacağım" der. Ayvaz, "Efendim, bir kervanın önüne çıkmak sizin şanınıza yakışmaz, müsaade edin biz gidelim" derse de Köroğlu dinlemez. Yola çıkar, uygun bir yerde vaziyet alır ve aniden kervanın önüne dikilir: "Duurrr!" Kervancıbaşı bağırarak sorar: 

 

-Kimsin sen? 

 

-Ben Köroğlu'yum. 

 

Bunu duyan Kervancıbaşı bir kahkaha atar, "Köroğlu mu... Köroğlu, kervan önüne çıkacak kadar küçüldü mü, adamlarına ne oldu? Sen onun şanını kullanmak isteyen bir yalancısın" der, Köroğlu'na bir güzel dayak atarlar. Köroğlu yara-bere içinde mekanına döner. 

 

Türkiye dururken, Batı ve NATO, bu coğrafyada Ayvaz'ın rolüne mi soyunacak? 

 

1950 yılının Ağustos başında Türkiye'ye gelen Tahran Üniversitesi Ziraat Fakültesi'nden Prof. Dr. Feylosofi "Türkiye, Batı'ya bakınca İran geride kalır. Fakat biz Batı'ya bakınca Türkiye'yi görürüz" der. Bu, diğer Asya toplumları için de geçerlidir. 

 

Günümüz küresel düzeninin mimarlarından Arnold Toynbee de, "Dünya ve Batı" adlı eserinde "Türkiye, Batı uygarlığının esas kalbini teşkil eden Batı parlamenter sistemini ve müesseselerini şimdi iyice benimsemiş görünmektedir. Bu, politikada itidalin bir zaferi ve Batı'nın dünyaya verebildiği en güzel hediyelerden biridir. Türkiye'de Batı'nın demokratik zihniyetinin başarısı, bütün dünyada yeni siyasi akımlara yol açabilecek önemli bir dönüm noktası olarak kabul edilebilir" der. 

 

Toynbee böyle demektedir ama bugün onun talebeleri, yolu şaşırmış gibidirler. 

 

Batı dünyasının değerlerini benimsemiş en önemli İslam ülkesi olması hasebiyle, bugün maruz kaldığı saldırılar; aslında sadece Türkiye'ye değil, NATO'ya, Batı'ya bir saldırıdır. Türkiye bu süreçten zarar görürse, NATO'nun da, Batı'nın da zarar görmemesi mümkün değildir. Çünkü Türkiye ile Batı, birçok alanda, önemli ölçüde eklemlenmiştir. Türkiye'nin uğrayacağı her zarar, Batı'daki bütün birimlere zarar verir. Batı'nın en uç noktalarında dahi, Türk ya da Müslüman bulunmakta. Türkiye'ye verilecek her zarar, bu insanların aklında, gönlünde kalıcı bir hasar oluşturacak ve bunu unutmayacaklardır. Toplumlar unutmazlar, kincidirler, Batı zayıfladığında ya da ilk fırsatta, dışa vurumlar yaşanabilir, intikam alınmak istenebilir. 

 

Osmanlı-Rus Harbi ve sonrasında, Kafkasya, Asya, ve Balkanlar'dan göç etmek zorunda kalan insanların milyonlarcası, Anadolu'ya geldi ve buraya yerleşti. Ancak son yıllarda bu durumda bir değişiklik var: Irak, Libya, Mısır ve Suriye vuruldu, dolaylı olarak Türkiye de vurulduğu için, şimdi, mülteciler artık Türkiye'ye yerleşmiyor, Türkiye'yi bir sıçrama tahtası olarak kullanıp Batı'ya akıyor, akmanın yollarını arıyor. Bunun sebebi, Batı'nın direkt ya da dolaylı olarak, Türkiye'yi de vurması. Türkiye de vurulursa bu insanlar nereye gidecek? Bundan NATO ve Batı'nın göreceği zarar çok daha büyük olacaktır. Türkiye, bölge ülkesi olması hasebiyle, hasarlarını bir şekilde tamir edecektir, ancak Batı'nın ileriye yönelik derinlemesine alacağı hasarı tamir etmek mümkün olmayabilir. 

 

Afganistan'da, Irak'ta, Libya'da, Mısır'da ve Suriye'de, ekonomik ve siyasi güç sahibi, yüzü Batı'ya dönük, oluşmuş laik elit kesim, ülkelerinin vurulması sebebiyle Batı'ya göç etti, Kanada'dan Şili'ye kadar geniş bir coğrafyaya dağıldılar. Geride, elitlerini kaybetmiş, kendi aralarında savaşacak, Batı'ya cihatçı ihraç edecek, vasıfsız halk yığınları kaldı. Toplumu, öldürücü yaralara karşı koruyan egemen azınlık yok olursa, evrensel devlet barışı tehlikeye düşer. 

 

İnsanlar kendi devletlerine olan güvenlerini kaybettikleri andan itibaren, Batı'da huzur ve asayiş diye bir şey kalmaz. Kalifiye göçmene olan ihtiyaç giderek artarken aynı anda artan yabancı düşmanlığı, Batı'daki bütün birimlerin, Batı'nın lehine çalışmadığını gösteriyor. Binlerce dinamitle bir arada yaşayan Batı'nın şansı, şimdilik fitilin biraz uzun olması. Türkiye'ye her saldırı, bunu biraz daha kısaltacaktır. Sineklerin odanıza girişini engelleyebilirsiniz ama virüs girişini asla!