Nizam-ı Mülk diyor ki, "İtaatkâr bir hizmetkâr; 300 evlâttan iyidir. Zira evlâtlar babanın ölümünü; hizmetkâr ise uzun ömrünü ister."

 

Gün devlete evlat olma günü değil, sadık bir hizmetkâr olma günüdür.

 

1. Dünya Savaşı yılları... Kafkasya coğrafyasından, diğer adı Sirkus Asya olan yerden 2 milyon Çerkez, Abaza, Laz, Gürcü, Lezgi, Çeçen, Kazak Müslüman Anadolu´ya göç için tehcir edildi. İhanetleri sebebiyle, 550 bin sayısı dahi abartılı Ermeni´yi gene kendi toprağımız sayılan Şam vilayetine götürdük diye tenkit ediliyor, soykırım ile suçlanıyoruz.

 

Soyunuz kırıldıysa siz nasıl kaldınız diye sormazlar mı adama?

 

Bizans ve Ortodokslar, Ermenileri İstanbul´a sokmazken Bursa Patriği Hovakim´i elinden tutup İstanbul´a getiren kim?

 

Ermeni Patrikhanesi´ni kuran kim, o külliyeleri vakfeden kim?

 

1989´da Bulgaristan´dan tehcir edilen, zulüm gören 500.000 insanı aldık, milli ekonomimizden, yani soframızdan besledik.

 

Helâlı hoş olsun.

 

Bulgar´dan bunun diyetini istedik mi?

 

Hayır.

 

Yunan, Batı Trakya´daki 750 bin Türk-Müslüman insan sayısını 150 bine indirdi, diyeti istendi mi?

 

Hayır.

 

Şimdi Suriye; bilinen 4 milyon mağdur bizim avluda, bizim sofrada?

 

Almayalım mı, koca bir hayır.

 

Kapıya gelen geri çevrilir mi?

 

Biz bize yakışanı hep yapmışızdır.

 

Ama beslediğim nüfus kadar da toprak isterim.

 

Komşu varsaydıklarımızın toprak bütünlüğüne Cumhuriyet öğretileri icabı hep saygılı olmayı öğrenmiş ve böyle uygulamışsak da; bunların yüzölçümlerinin gönderdikleri nüfusa oranı kadar diyet olarak toprak da istemezsek, kastı mahsusa nasılsa Türkler bakıyor.

 

Anadolu´nun misyonu da bu deyip, çevrede çok kavga çıkarır, çıkartırlar.

 

Merkezdeki bizlerin başımıza milyonları yığarlar.

 

Tarih, Anadolu merkezine verdiği görevleri bir kez daha hatırlatıyor;

 

Ya merkez ol, ya da yok ol....

 

Merkez ülke olmanın sorumluluğu çevre ülkelerin huzur iklimine sahip olmaktan geçer.

 

Sarı Gazi´nin ömrünün müsaade etmediği dev projesinin zamanı geçirildiği için;

 

Basra harap,

 

Şam virane,

 

Bağdat perişan,

 

Gazze yetim,

 

Musul öksüz...!