BAKEŞ’in Gümülcine’de düzenlediği “Azınlık Eğitiminde İki Dillilik ve Dilsel Yeterliliğin Gelişimi” adlı uluslararası konferansı çok başarılı, kaliteli ve geleceğe ışık tutacak bir konferans oldu.

BAKEŞ’in konferansı çok başarılı, kaliteli ve geleceğe ışık tutacaktır.

YUNTÜRK olarak, Batı Trakya Kültür Eğitim Şirketi-BAKEŞ’in Gümülcine’de düzenlediği “Azınlık Eğitiminde İki Dillilik ve Dilsel Yeterliliğin Gelişimi” adlı uluslar arası konferansı çok başarılı, kaliteli ve geleceğe ışık tutacak bir konferans olduğunu ifade etmek isteriz.

BAKEŞ Başkanı Sayın Cemil KABZA, BAKEŞ Müdürü Sayın Pervin HAYRULLAH, BAKEŞ Genel Koordinatörü Sayın İbrahim TRAKYALI ve katkısı olan tüm yöneticileri, ayrıca konferansa katılan akademisyenleri ve soydaşlarımızı tebrik ediyoruz.

-YUNTÜRK Yönetim Kurulu -

YUNTÜRK’ÜN KONFERANSTA SUNDUĞU ÇİFT DİLLİLİK İLE İLGİLİ TEBLİĞ:

Batı Trakya Türklerinin Okul öncesi Eğitiminde YUNTÜRK’ün Çift Dilli Eğitim Yaklaşımı:

 Okul öncesi eğitim bireyin psikolojik, sosyal ve bilişsel alanları ile akademik becerilerinin en hızlı geliştiği ve çocuğun ileriki yaşamında kişilik, karakter, ilgi, yetenek ve değer alanlarının temelinin atıldığı özerk bir dönemdir.

 Yunanistan'da Okul Öncesi Eğitim:

 a) Anasınıfı/Anaokulu (Nipiagogia 5-6 yaş):

Yunanistan’da Anasınıfı ( nipiagogia) kurulması tamamen Devletin tasarrufu ve yetkisi altında olup aynı zamanda bu yetki Belediyelere’ de devredilmiştir. Batı Trakya Türk Azınlığı için çok önemli olan bu anaokullarının Azınlık bireyleri tarafından kurulması mümkün değildir. Yunan mevzuatı, çocuk yuvaları ve kreşleri kurma hakkını özel teşebbüse tanımıştır.

b) Çocuk Kreşleri Ve Çocuk Yuvaları (Pedikos Statmos, 3-6 yaş):

Çocuk Kreşleri ( Pedikos Statmos) adı altında faaliyet gösteren merkezlerin özel girişimci tarafından kurulmasına imkân vermektedir. Bu çocuk kreşlerinde-yuvalarında verilen eğitim anaokullarında verilen eğitim ile tamamen aynıdır. Bu merkezleri kurmak tamamen ticari bir faaliyet olarak telâki edilmelidir.

Batı Trakya Azınlığı Yüksek Tahsilliler Derneği bünyesinde okul öncesi eğitim kuruluşları/ çocuk kulübü faaliyet göstermektedir. Bu kuruluşlarda T.C. Yükseköğretim Kurumlarının çocuk gelişimi ve anasınıfı öğretmenliği bölümünden mezun olmuş eğitimciler görev yapmaktadır.

Bilindiği üzere, okul öncesi dönemdeki elde edilen eğitimsel kazanımlar ile değerler, çocuğun kişilik ve karakter gelişiminin en önemli evresini oluşturmaktadır. Bu dönemde bireylerin mensubu olduğu kültürle örtüşmeyen değerlerin kazanımı, Batı Trakyalı Türk çocukların bilişsel, psikolojik ve sosyal gelişimini olumsuz olarak etkileyecek, onları milli ve manevi kültürlerine yabancılaştıracaktır.

Bu bağlamda, Batı Trakya Türkleri’nin bu günü ve geleceği açısından okul öncesi eğitim kurumlarında uygulanması planlanan anaokullarında çift dilli eğitim modeli değerlendirildiğinde:

Lozan Antlaşması’nın amir hükümleri uyarınca, Türk azınlığın bölgede okul öncesi eğitim kurumları kurmasına engel teşkil edici bir hüküm bulunmamaktadır. Yunanistan Eğitim Bakanlığ ının“azınlığın anaokulları talebi” olarak yansıttığı, “Türk çocuklarına Türkçe ve Yunanca dilde devlet anaokulu” açma planı, öncelikle Lozan Anlaşması’nın amir hükümlerindeki mütekabiliyet ilkesi ile uluslararası ilişkilerdeki denge politikasında tek taraflılık olarak değerlendirilebilir.

Türkiye’deki azınlık okullarına devam eden okul öncesi çağdaki çocuklar, kendi anadilleri(Rumca, Ermenice ve Musevice) dışında eğitim görmemektedirler. Bu uygulamanın Lozan Antlaşması’nın 45’inci maddesindeki mütekabiliyet esasına göre Batı Trakya Türkleri içinde uygulanması gerekirken, Yunanistan Eğitim Bakanlığı’nın bu girişimi, eğitim bilimleri ve çocuk eğitimindeki bilimsel gerçeklerden uzak, siyasi bir karar niteliğindedir. Ayrıca, sosyal entegrasyon olarak yürütülmesi planlanan bu uygulama, insanlık suçu olan asimilasyonu amaçlamaktadır.

Okul öncesi dönemde, Batı Trakya Türkleri’nin çocuklarına uygulanacak çift dilli eğitimin getireceği etkiler değerlendirildiğinde, bölgedeki çocukların benliğine Yunan değerlerinin daha ilk çocukluk yıllarında gireceği aşikardır. Çocukluk yıllarında eğitim yoluyla oluşturulan bu kültürel şok, Yunan kültür değerleri ile Türk kültürel değerlerinin çatışmasını beraberinde getirecektir. Bu bağlamda, çocukların toplumsal kimliği bölünerek, aidiyet (mensubiyet) duygularını bozacaktır. Bu sosyalleşme süreci ile Batı Trakyalı çocuklarda, yaşadıkları toplumun değer yargıları ile ailelerin değer yargıları arasındaki kültürel olarak çatışma yaşanacaktır. Bu çatışma sonucu çocuklarda kendine güvensizlik, ait olma, korku ve kaygı, anlamsızlık, soyutlanma ve kendine yabancılaşma duygu durumlarının ortaya çıkaracaktır.

Bu uygulamanın, çocukların gelecek yaşantısında duygu-durum ve davranış sorunlarını, öğrenme güçlüklerini, ilgi ve yeteneklerinde silikleşmeyi, kimlik bunalımını birlikte getireceği bilimsel bir gerçektir. Çünkü bireyin aile içi ve çevresel olarak sosyalleşmesinde, iki farklı (Türkçe-Yunanca, Müslüman-Hıristiyan ve yaşam şekli) kültür kalıpları karşı karşıya gelmektedir.

Anaokulunda çift dilli eğitim metodu, azınlık çocuklarında iki dilde de yarım dilliliği ifade eden “semilingual” olma durumunu ortaya çıkaracaktır. Bu kültürleme süreci, bölgedeki Türk çocuklarında psiko-sosyal sorunları da beraberinde getireceği kaçınılmaz bir gerçektir. Çocuklar dilsel ve kültürel anlamda iki farklı dünyada yaşayacaklardır. Çocuklarda, Türkçe ile Yunanca’nın birlikte kazanımı, onların kimlik bütünlüğünü de zedeleyecektir. Buna ilave olarak dinsel farklılıklar (Müslüman ve Hıristiyan) da sosyalleşme sürecinde engelleyici bir diğer faktör olarak devreye girecektir. Bu açmazlar, Türk çocuklarının kişilik gelişiminde sorunlara neden olacak, aynı zamanda da okul başarılarına ve içinde yaşadıkları topluma uyumlarına olumsuz olarak yansıyacaktır. Çocukların sosyalleşme sürecinde yaşadıkları bu problemler gençlerin kişiliklerinde derin yaralar açarak, sağlıklı bir gelişim dönemi geçirmelerini de engelleyecektir.

Buna göre, bölgede yetişen ve sosyalleşen çocuklarda dört farklı kimlik yapısı görülebilir.

Bunlar:

• Kendi azınlık grubuna yönelen kimlik,

• Baskın kültüre (Yunan) yönelen kimlik,

• Değişken (ambivalans) kimlik,

• İki kültürlü kimliktir.

Birinci gruba dahil olan çocuklar ve gençler kendi kültürünü, baskın kültüre göre daha ideal bulacak ve diğer kültüre karşı olumsuz bir tavır içine gireceklerdir. Dil açısından değerlendirildiğinde ise, içinde yaşadıkları kültürün dili günlük yaşantılara yetecek düzeyde öğrenilecek ve akademik bilişsel düzeye asla çıkmayacaktır. Konuya Türk gençleri açısından yaklaşıldığında ise artan ‘gettolaşmayı (kendi etnisite grubu içinde yaşamak) eğilimleri ve buna bağlı olarak da sosyal çevrelerinin ağırlıklı olarak Türkler’den oluşması, dil öğrenme sürecini olumsuz etkileyecektir.

İkinci gruptaki çocuklar ise, kendi etnisitelerini ret edecek ve baskın kültür içinde eriyeceklerdir. Bu gruptaki gençler baskın olan dili kullanacak ve her ortamda bu dili tercih ederek var olan ana dillerini de kısa sürede kaybedeceklerdir. Ancak toplumsal ve kurumsal dışlanmalar sonucunda tekrar kendi etnik kimliklerine döneceklerdir. Kendi etnik grupları da onları, ana dillerini konuşamadıkları için dışlayacaklardır.

Her iki kültür içinde problem yaşayan grup ise üçüncü grubu oluşturmaktadır. Bu gruba dahil olanlar kendilerini ne Türk, ne de Yunan toplumuna ait hissedeceklerdir. İki toplum arasında gidip gelen bu gençler, okul başarısızlıkları ve buna bağlı olarak mesleksiz oluşları nedeniyle “risk grubu”nu oluşturacaklardır.

İki kimlikli ve iki dilli olarak nitelendirilen dördüncü grubu oluşturan gençler her iki toplumla barışıktırlar. Her iki kültürü özümseyen bu grup transkültürel kimliği ile Yunanlı çocuklara eşdeğer görülmektedir.

Bu İtibarla, YUNTÜRK’ün Önerileri Aşagıdaki Gibidir.

a) Bölgede yaşayan Türkler’in eğitiminin her tür ve kademesindeki özerkliği korunmalıdır.

b) Anaokulları(5-6 yaş), Azınlık ilkokulları bünyesinde “Hazırlık Sınıfı” düzeyinde açılmalı ve eğitimi Türkçe ve Yunanca olarak, ilköğretime hazırlayıcı nitelikte olmalı, bu eğitim kademesine de Türk öğretmen ataması yapılmalıdır.

c) Batı Trakya Türk Azınlığının özel teşebbüs açısından Çocuk Kreşi (3-5 yaş) kurup yönetme hakkı saklı kalmalıdır. Batı Trakya Azınlığı Yüksek Tahsilliler Derneği bünyesinde okul öncesi eğitim kuruluşları/ çocuk kulübü faaliyet göstermektedir. Bu kuruluşlarda, Yüksek öğretim Kurumlarının çocuk gelişimi ve ana sınıfı öğretmenliği bölümünden mezun olmuş Türk eğitimciler görev almalıdır.Bu kreş ve yuvalardaki eğitim, Türkiye’deki azınlık eğitim kurumlarında (Rum, Musevi ve Ermeni) olduğu gibi azınlığın anadili Türkçe ile yapılmalıdır.

d) Batı Trakya ’da, T.C. eğitim fakültelerinden mezun olmuş öğretmen adaylarının Üniversitelerarası Diploma Denkliğini Kurulu (DOATAP)’nca diplomalarının tanınarak azınlık eğitim kurumlarının her tür ve kademesinde istihdam edilmelidir.

e) Bölgedeki Azınlık Eğitim Kurumlarındaki çifte stat ünün ortadan kaldırılarak Lozan Anlaşmasındaki amir hükümlere göre, eğitiminin her tür ve kademesindeki özerklik korunmalı ve denge politikasına dikkat edilmelidir.

f) Taraflarca oluşturulun komisyon maharetiyle Türk Azınlık eğitimi değerlendirilmelidir,

g) Bölgedeki eğitimin kaliteli hale gelebilmesi için, azınlık eğitim kurumlarında kapasitenin ( Türk azınlık eğitim kurumlarının; kişilik hizmetleri, özel eğitim ve rehberlik, ders kitapları ve içeriği, eğitim araçları ve teknolojileri, öğretmen yeterlilikleri ve sayısı, fiziki kapasite ile güncellenmiş müfredat programı, öğrenme-öğretme strateji, yöntem ve teknikleri) bakımından güçlendirilmelidir,

h) Bölgede görev yapan sınıf ve branş öğretmenlerinin, periyodik aralıklarla hizmet içi eğitime alınmalıdır,

i) Bölgede, Türk sivil toplum kuruluşları ve azınlık okulları bünyesinde çocuk ve gençlere koruyucu ruh sağlığı kapsamında, eğitimde psikolojik hizmetlerin yaygınlaştırılmalıdır,

j) Yunanistan’ında taraf olduğu Avrupa Konseyi Avrupa Kültür Sözleşmesi kapsamında, Avrupa Konseyi’nin Eğitim Personeli Hizmet içi Eğitim Programına Batı Trakyalı Türk öğretmenlerinde katılımı sağlanmalıdır,

k) Azınlık öğrencilerine meslekî bilgi hizmetleri sunulmalıdır.

l) Yunanistan’ın, Lozan Anlaşması’nın amir hükümlerindeki mütekabiliyet ilkesi ile uluslararası ilişkilerdeki denge politikasına dikkat etmesidir.

Yorumlar